Opgegroeid in Afrika
Mijn verhaal begint 28 jaar geleden, vlak nadat ik geboren ben nemen mijn ouders me mee naar Afrika. Als ontwikkeling-/zendingswerkers worden ze uitgezonden naar Congo, waar ze onder de lokale bevolking gaan wonen en werken. Na drie jaar in Congo geleefd te hebben wordt het gevaarlijk om als buitenlander (lees blanke) hier te wonen. Er is veel geweld en onrust. De roeping van mijn ouders brengt ons in Mozambique waar ze aan de slag kunnen voor ZOA. Hier blijven mijn ouders nog vier jaar voordat ze terugkeren naar Nederland.
In deze context heb ik de eerste zeven jaar van mijn leven geleefd. Opgegroeid in een land met een andere cultuur, een andere taal en met ‘homeschooling’ door mijn moeder. Na mijn zevende verjaardag, werd het tijd om te verhuizen naar Nederland. Mijn ouders besloten naar Nederland terug te keren. Dit was een keuze met een grote impact. Ik vond het op dat moment erg moeilijk om op te geven wat ik daar had, vrienden, een grote tuin en mooi weer.
Integreren op een Nederlandse school
Na zeven jaar Afrika kwam ik terecht in groep 4 van een basisschool in Gouda, de Johannes-Calvijn school. Ik moest wennen aan het Nederlandse systeem, strak getimede schooldagen en heel andere gebruiken in de omgang met leeftijdsgenoten. Dankzij de goede begeleiding van zowel de Johannes-Calvijn school en mijn ouders ging deze omschakeling erg soepel. Toch hield ik die ‘Afrikaanse vibe’ vast, ik merkte dat ik me moeilijk aan kon passen aan de strakke en soms harde Nederlandse manier van doen.
Dit bracht mij in de positie waarin ik onder mijn niveau bezig was en dat frustreerde. De potentie die ik had kon ik moeilijk de ruimte geven en dit was slecht voor mijn motivatie. Tot ik in groep 8 kwam. Van mijn ouders hoorde ik vaak de verhalen over MAF (Mission Aviation Fellowship). Een non-profit luchtvaart organisatie waar zij veel aan te danken hebben gehad. De enige weg naar de plek waar zij woonachtig waren in Congo was door de lucht met behulp van MAF. Mijn spreekbeurt in groep 8 ging over MAF. Ik weet nog goed dat ik toen der tijd een verschrikkelijke hekel had aan het geven van spreekbeurten en dat het onderwerp mij motiveerde. In de voorbereiding verdiepte ik mij in MAF, op basis van zowel verhalen van mijn ouders als de website van MAF. Vanaf dat moment wist ik het, ik had een doel, ‘ik wil piloot worden voor MAF’.
Dit nieuwe doel in mijn leven motiveerde mij vanaf dat moment. Het motiveerde mij me vast te bijten in de ‘Cito toets’ van groep 8, huiswerk te maken tijdens de middelbare school periode, te blijven studeren tijdens mijn HBO studie en tot op de dag van vandaag in het werk dat ik doe. Ik plaatste de uitdagingen in perspectief en realiseerde me dat ik aan het werk moest om voor MAF te kunnen vliege
Doorbijten
Gedurende het laatste jaar van het VWO schreef ik me in voor de selectie van de KLS (KLM Vliegschool), dit vanuit de veronderstelling dat ik altijd nog voor MAF zou kunnen gaan vliegen. De selectie ging goed en ze zagen vliegaanleg, maar toch werd ik niet aangenomen na het laatste gesprek. In de periode dat ik deze testen deed knaagde het aan me dat het leven van een piloot in de grote luchtvaart een enorme impact heeft op het leven. Vliegen op zondagen en christelijke feestdagen bijvoorbeeld, er worden geen uitzonderingen gemaakt. Nadat ik bij de KLS afgewezen werd, kreeg ik een aanbod om bij MartinAir met de vliegopleiding te starten. Op dat moment voelde ik dat het niet goed was om daar op in te gaan, iets hield me tegen en dat heb ik dus ook niet gedaan. Ik realiseerde me dat mijn passie voor MAF er nog steeds was en daar wilde ik voor gaan.
Na de afwijzing van de KLS vond ik het moeilijk direct een studie te kiezen, zeker omdat ik me daar niet in verdiept had. Uiteindelijk koos ik ervoor een tussenjaar te nemen. Dit tussenjaar heb ik gevuld met fulltime werk bij McDonald’s (waar ik al een bijbaantje had) en met vliegen. Na de middelbare school heb ik aangeklopt bij de VCR (Vliegclub Rotterdam), waar ik mijn eerste lessen kreeg en uiteindelijk een jaar later slaagde voor mijn PPL (Private Pilot License) examen. Het salaris dat ik bij McDonalds bij elkaar sprokkelde besteedde ik aan het vliegen, ook hier was de motivatie om te willen vliegen hard nodig en een goede stimulans. Het behalen van het PPL bevestigde mij in mijn verlangen te vliegen voor MAF.
Een nieuwe periode brak aan, de banken in. Om mijzelf te ontwikkelen en om een back-up plan te hebben koos ik voor de studie ‘Aviation Studies’, een HBO opleiding te Amsterdam gericht op de luchtvaart, zowel onderhoud als operatie. Een studie waar mijn passie voor luchtvaart ook aan bod kwam. Door af en toe te vliegen hield ik mijn brevet geldig en kon ik ervaring opdoen. Gedurende mijn studietijd ben ik aangesloten geweest bij Navigators, waar ik mij zelf op een andere manier kon ontwikkelen. Achteraf ben ik dankbaar voor deze periode, ik heb mij kunnen ontwikkelen in brede zin. Veel breder en inhoudelijker dan dat ik mij bij een full-time afgelegen vliegschool ontwikkeld zou hebben.
De vliegopleiding voor en door MAF
Het verlangen te vliegen voor MAF kwam steeds weer terug en maakte dat ik vanuit dit verlangen contact opnam met MATC (Mission Aviation Training Centre). MATC is een vliegschool opgezet door oud MAF piloten die hun kennis en kunde door willen geven aan nieuwe generaties MAF piloten. Na het doorlopen van verschillende testen met betrekking tot vliegaanleg, capaciteiten en een psychologisch onderzoek stonden alle stoplichten op groen. Dit bevestigde mij op de gekozen weg en vanaf dit moment heb ik ervoor gekozen mijn training voort te zetten bij MATC.
Naast praktische vaardigheden komt er ook een grote hoeveelheid theorie kijken bij het halen van een brevet. De ATPL theorie toetsen moeten met voldoende afgerond worden om voor een bedrijf of organistie (als MAF) te mogen vliegen. Na het afronden van mijn HBO studie had ik tijd en de kans om me in dit brok theorie te verdiepen en af te ronden. Ik ben achteraf erg dankbaar dat ik deze keuze gemaakt heb. Het is een pittig deel van de gehele opleiding, waar veel piloten de nodige moeite mee hebben. Ook hier kwam de motivatie om te willen vliegen voor MAF van binnenuit en stond de theorie opleiding in dat perspectief.
Na het afronden van mijn HBO studie was de volgende stap voor mij het zoeken naar een baan. Mijn zoektocht eindigde op Teuge Airport waar ik als havendienst medewerker kennis maakte met het operationele vliegbedrijf vanuit het perspectief van een luchthaven. Later ben ik, na het afronden van de ATPL theorie studie, aan de slag gegaan als Engineer bij een bedrijf dat composiet onderdelen voor de grote luchtvaart repareert.
Na het soepel afronden van de ATPL theorie kon ik beginnen met mijn IR (Instrument Rating) opleiding, waar de focus ligt op vliegen zonder zicht. Mocht je als piloot een wolk in vliegen dan kan je met behulp van de instrumenten en de aangeleerde IR vaardigheden de vlucht toch voortzetten zonder af te doen aan de veiligheid. Het laatste deel van de vliegopleiding het CPL (Commercial Pilot License) volgde al snel. Door de opleiding te combineren met een werkend leven viel het van tijd tot tijd vrij zwaar, ondanks dat het ontzettend leuk was om te doen.
Mijn missie
Terugkijkend heeft de opleiding mij gevormd. Voor de lange opleiding is een groot doorzettingsvermogen nodig vanwege de vele uitdagingen, onder andere energie, tijd en geld. Al met al ben ik erg dankbaar voor het verloop en kijk ik terug op een periode met veel momenten van bevestiging. Mijn passie voor luchtvaart komt samen met mijn verlangen anderen te dienen vanuit mijn christelijk geloof. MAF is een organisatie waar deze twee werelden samenkomen, een organisatie waar ik graag voor wilde en nog steeds wil werken. Dit zal vooruitkijkend nog genoeg uitdagingen met zich mee brengen, maar in vertrouwen weet ik dat dit de weg is die ik moet en mag gaan.
Naast het vliegen van hulp voor de lokale bevolking betrekt MAF individuen bij de vliegoperatie. Zo worden lokale mensen opgeleid om operationele zaken te regelen, bijvoorbeeld administratief werk, maar ook technisch onderhoud van auto’s, installaties en computer systemen. Zo is de impact van MAF groot. Het is meer dan alleen vliegen en een ‘vliegbaantje’ scoren. Het is met betrokkenheid op onze medemens in nood vliegen en klaar staan om de gemeenschap verder te helpen. Dit geldt niet alleen voor lokale gemeenschappen, maar ook zeker voor ontwikkelingsorganisaties en zendelingen. Mijn moeder was mede door het bestaan van MAF in staat om haar werk in Congo vol te houden. Het contact met de buitenwereld, de post en de nodige medicijnen werden door MAF gebracht. Een pilotenbaan bij MAF is vliegen met een doel, een hoger doel, een doel dat mij erg aanspreekt en waar ik graag aan mee wil bouwen.
Wil je graag meer weten over de organisatie MAF, dan verwijzen wij u graag door naar www.maf.nl.